15❤

Radziłam się jej jak postąpić z Leo. Kiedy w tym właśnie momencie zobaczyłam go jak obściskuje się z moim najgorszym koszmarem z ... z Natalką, moją koleżanką z polski.
Ostrzegałam go, ale widać jak zawsze mnie nie posłuchał. A ja go chciałam przepraszać, chciałam jakoś wynagrodzić to, że go zaniedbałam te kilka tygodni. Pomyliłam się co do niego, myślałam że to chłopak idealny, ktoś kto mnie kocha bezgranicznie i nigdy by mnie nie zdradził. Myliłam się. Łzy zaczęły spływać po moich policzkach, pękło mi serce. Na początku nie wierzyłam w to co widzę. Nie wytrzymałam, wstałam trzaskając krzesłem i wybiegłam. Biegłam przed siebie ile sił w nogach.
Dobiegłam do domu, światło się paliło. Cholera jak na złość mama wróciła.
Szybko wbiegłam do domu, pędem po schodach do pokoju i zamknęłam się na klucz od środka.
Mama zaczęła pukać do drzwi.
- Córeczko wszystko w porządku ? Coś się stało ?
- Nie mamo nic się nie stało, nie martw się jestem bardzo zmęczona i chce pobyć sama. - mówiłam udając normalny głos, żeby nie słyszała że płaczę.
-Dobrze córciu, jak byś coś chciała to wołaj.
- Okej.

Czuję się jak śmieć, czuję się jak kiedyś. Nie chce znowu wspominać tego co było, to już jest dawno za mną.
Miałam chłopaka który też mnie bardzo mocno zranił, ale w tedy było gorzej. Okaleczałam się i to nie raz, dwa razy, albo nawet nie trzy, to była u mnie codzienność. Robiłam to nałogowo na nadgarstkach i na udach. Wiem to dziwne, że nie ma blizn, ale dowiedziała się o tym mama. Kupowała najdroższe kremy jakie tylko istniały. Rany zewnętrzne zniknęły, ale te wewnętrzne zostały. Kiedy poznałam Leo całkowicie o tym wszystkim zapomniałam, on był takim moim lekarstwem na te rany wewnętrzne. Udało mu się je zagoić, ale jak widzę tylko po to żeby je potem rozdrapać i pogłębić. Kiedy się tutaj przeprowadziłam powiedziałam sobie, że zaczynam nowy rozdział w życiu. Brzmiało to znacznie lepiej niż powiedzenie, że uciekam przed starym.
Podeszłam do szafki w której pod ubraniami była mała szkatułka. Były w niej ukryte rzeczy z przeszłości, rzeczy które kiedyś miły znaczenie, ale już ich nie potrzebowałam.
Tam też była moja jedna żyletka, która kiedyś sobie zostawiłam na wszelki wypadek. I ten właśnie wypadek teraz nadszedł.
Usiadłam na łóżku z żyletką w ręce.
Co zrobić czy chcę znowu wrócić do tego co było, czy chcę znowu czuć ból ? Z jednej strony to ból, ale z drugiej to jest dla mnie jak odskocznia. Pewnie każdy by sobie pomyślał : " BOŻE JAKA IDIOTKA TNIE SIĘ BO JĄ FACET ZDRADZIŁ. NIE JĄ PIERWSZĄ, NIE OSTATNIA".
To wcale nie tak, że się tnę tylko przez tego dupka Leo, to wszystko mnie przerasta. Najpierw straciłam przyjaciółkę, nie dosłownie ale tak jakbym ją straciła. Potem ten Leondre i jeszcze to wszystko co mi się przypomniało, cała to moja okrutna przeszłość.
NIE NIE ZROBIĘ TEGO!!
Rzuciłam żyletkę za łóżko. Nie zrobię tego znowu, koniec. Na pewno nie przez taką gwiazdeczkę, która myśli że jak jest sławny to może grać na czyichś uczuciach, o nie.
Mój telefon zaczął wibrować, dostawałam na zmianę smsy od Leondre i od Vici.
Od Leoś xx :

Mała to nie tak jak myślisz...

Księżniczko ja ci to wszystko wyjaśnię tylko proszę odpisz mi :'(

Juli ja cię kocham <3

Nie chcesz to nie odpisuj, przemyśl to wszystko na spokojnie. Kocham cię jesteś moim całym światem, proszę cię pamiętaj o tym. <33 :*** :'(

Bla, bla, bla głupia paplanina. Mówi tak tylko dlatego żeby się jakoś wybronić. Niech spada, nie chce mieć z nim nic wspólnego. No i jeszcze Vic .
Od Misia moja <33 :

Misia wszystko okej ?

Martwię się o ciebie, odpisz mi:'(

Odpisz i nie rób czasem żadnych głupot !!!

Dobra jej już odpiszę.
Do Misia moja <33 :

Nic mi nie jest. Jakoś się pozbieram. Daj mi kilka dni. Jak się ogarnę to dam ci znać.

Długo nie musiałam czekać na odpowiedź, praktycznie zdążyłam wysłać, a już mi odpisała.

Od Misia moja <33 :

Cieszę się. Pamiętaj możesz na mnie liczyć. I nic sobie nie zrób ;) Kocham cię <3

 Nic już nie odpisałam. Cała zapłakana wtuliłam się w poduszkę i usnęłam. W całym makijażu, no oprócz tego co samo spłynęło i w ubraniach z całego dnia.

Minęły dwa tygodnie od kiedy widziałam Leo z Natali. Powoli wracam do siebie, czuję się lepiej.
Nie chodziłam aż dwa tygodnie do szkoły, mamy nie było więc nie wiedziała, muszę to nadrobić.
Leondre dzwonił i pisał codziennie. Nie miałam na tyle odwagi żeby od niego odebrać. Ale po woli dochodzę do wniosku, że jestem w stanie mu wybaczyć. Bo mi zależy. Bo nie chce go stracić. Ale świadomość i ciche szepty mojej podświadomości w kółko powtarzają mi, że dotykał ją dokładnie tak samo jak mnie - tego nie mogłam w sobie uciszyć.
W kółko zadawałam sobie jedno i to samo pytanie "CZEMU?". Czy to dlatego, że go zaniedbałam, a może dlatego, że nigdy mnie nie kochał. Opcji jest wiele, ale żadna w pełni mi nie pasuje.
Wyglądałam ja kupa, nie pamiętam kiedy się kąpałam. Moje ciuchy były rozciągnięte i brudne.
Dzisiaj jest piątek, mamy nie ma. Postanowiłam, że się zabawię.
Zeszłam na dół, włączyłam muzykę. (KLIKNIJ)
Tańczyłam i śpiewałam, no dobra nie śpiewałam, darłam się. W końcu nadszedł ten moment w piosence, wskoczyłam na stoli od kawy i dałam popisową solówkę. Kiedy się odwróciłam zobaczyłam Victorie, która się śmiała i zaczęła mi bić brawo.

- Haha teraz ty planujesz zostać gwiazdą ?
- Próbuję jakoś odreagować.
- Może pójdziemy do galerii i sobie coś kupisz, zawsze ci to pomagało.
- No nie wiem, jestem teraz nie wyjściowa. - zaśmiała się.
- Haha własnie widzę. A co tak śmierdzi ? - zapytała przez śmiech.
- Właściwie to masz rację. Idę się doprowadzić do stanu używalności i możemy iść.
- Ale co tak śmierdzi ?
- Ja!! Okej ? - nie mogła opanować śmiechu.
Poszłam na górę się wykąpać, musiałam zmyć z siebie dwutygodniowy brud. Umalowałam się, uczesałam i polokowałam włosy. Ubrałam białą koszulkę z napisem, dżinsy z wysokim stanem, z dziurami , a w pasie przewiązałam koszulę.

Gotowa zeszłam na dół. Vic oglądała telewizje.

- To idziemy ? - spytałam, a ona przytaknęła i wyłączyła telewizor.

Założyłyśmy buty i wyszłyśmy. Dojście do galerii zajęło nam coś koło 20 minut. Chodziłyśmy po sklepach jakieś kilka godzin. Kupiłam naprawdę masę ciuchów, nie pamiętam kiedy ostatni raz byłam na zakupach.

- Może pójdziemy coś zjeść ? - spytała Vica.

- No okej.

Poszłyśmy na piętro z jedzeniem. Ja kupiłam sobie sałatkę, a Victoria hamburgera.

Siedziałyśmy tak sobie, aż podszedł do nas Charlie.

- Cześć dziewczyny .

- To ja może zostawię was samych. - powiedziałam i odeszłam.

Poszłam do stoiska z herbatą. Zamówiłam sobie bubble tea. Zapłaciłam i kiedy już chciałam odejść ktoś złapał mnie w tali.Szybko odwróciłam się i zobaczyłam ... Leo...

- Możemy porozmawiać ? - czułam jak łzy napływają mi do oczu.

-Nie mamy o czym.

- Mamy!! To nie jest tak jak myślisz.

- Masz dwie minuty.

- Chodź tutaj, usiądźmy. - pokazał ręką miejsce, od razu tam poszłam, a on za mną.

- No to słucham.

- To było tak spotkałem się z nią bo chciałem żeby pomogła nam odbudować związek. Ona podobno cię dobrze znam, Vic nie mogłem spytać, bo nic nie pamięta.

- No okej jeśli tak było to czemu widziałam jak ją całujesz ?

- Po prostu ja przyszedłem i chciałem ją przytulić, tak jak zawsze każdą dziewczynę. No i przytuliłem ją, a ona potem mnie pocałowała.

- Jesteś okropny wiesz, że złamałeś mi serce ?

- Ale ja cię nie zdradziłem, to nie moja wina. - chciałam odejść, ale znowu złapał mnie i pociągnął.

- Ja cię kocham i ci to udowodnię.

- Śmieszny jesteś, daj mi spokój.

- Nie!! - złapał mnie w pasie i przerzucił sobie przez ramię. 

Ludzi w galerii patrzyli na nas i śmieli się.

Leo wybiegł z centrum i puścił mnie dopiero w lasku, tak niósł mnie przez całe miasto.

Doszliśmy na jakąś polane. Naprzeciwko nas była olbrzymia wierzba. Brunet chwycił moją dłoń i pociągnął mnie w głąb wierzby.

Przeszliśmy na druga stronę gałęzi, moim oczom ukazało się coś pięknego. Przepiękna malutka polanka, ze źródełkiem, w którym odbijała się tęcza. 

- Julka kocham cię, zrozum to . Nigdy bym cię nie zdradził, jesteś moim całym światem.

Nie odezwałam się ani słowem. Jego głowa opadła na moje ramie.

- Kocham cię. - powiedział cicho.

- Powiedzmy, że ci wybaczyłam. Ale zrozum, że ja potrzebuję kogoś kto mnie nie zdradzi, nie porzuci. Kogoś dla kogo " na zawsze" nie oznacza " na 2 miesiące ". Kogoś kto wysłucha... zrozumie... pokarze że mu zależy ... po prostu będzie ...

- Zrozum JA CIĘ NIE ZDRADZIŁEM. Kocham cię i od kąt cię poznałem wiedziałem, że to nie tylko "na 2 miesiące". Nigdy cie nie zostawię i sama dobrze wiesz jak mi na tobie zależy.

- Daj mi to przemyśleć. - powiedziałam i uciekłam.

Poniedziałek

Obudził mnie budzik. Boże już 7:15. Szybko wbiegłam do łazienki, umyłam się i umalowałam.

Wzięłam z szafki bluzkę w paski i spódniczkę. 

Zbiegłam na dół, złapałam w biegu naleśnika z nutellą i wybiegłam na autobus.

Idealni zdążyłam, autobus stał już na przystanku. 

Weszłam do autobusu i rozglądałam się za moja przyjaciółką z ławki - Martiną.

Zobaczyłam ja siedziała prawie na końcu, machała mi żeby siadła koło niej.

- Hejka! - przywitała się zanim jeszcze zdążyłam usiąść.

- Hej, jak ci minęły wakacje ?

- Spoczko, a co tam u ciebie? Opowiadaj.

- Ogólnie to nie było tak źle. Mam chłopaka, to znaczy miała, to znaczy mam, dobra nie ważne, to skomplikowane.

- Jak będziesz chciała to zawsze możesz mi się wyżalić.

- Okej. Cieszę się, że nie muszę go oglądać na co dzień, że nie chodzi z nami do szkoły.

- O jak już o tym mówimy to słyszałaś, że dochodzi do nas jakiś chłopak. Dziewczyny mówią, że mega przystojny.

- Haha ciekawe czy go znam.

Podróż nie trwała długo, już po 15 minutach byłyśmy pod szkołą.Weszłyśmy do klasy i zajęłyśmy nasze miejsca. Po chwili weszła nauczycielka.

- Witam wszystkich ! 

- Dzień dobry proszę pani !! - wszyscy powiedzieli chórem.

- Na początek dwie ważne informacje. Pierwsza mamy wymianę z polską. Jest ona obowiązkowa. Koszt to jedyne 500 złoty, bo resztę mamy dofinansowania. Wpłatę trzeba zrobić w tym tygodniu, bo wylot jest w niedzielę.

Wszyscy się cieszyli na wycieczkę. Chyba nikt z klasy nie był nigdy w Polsce, no oprócz mnie.

Chociaż pewnie większość się cieszyła nie dlatego, że zwiedzi Polskę, tylko dlatego, że nie będzie nauki.

- Druga sprawa to mamy nowego kolegę w klasie.- do sali weszła osoba której bym się nie spodziewałam.  

- Poznajcie ...

 _____________________________________________

Oooo i proszę taki mały surprise. Rozdział dzisiaj, dlaczego ? A no dlatego, że wybiło 6000 wyświetleń mega się cieszę. Jak dam radę to kolejny rozdział jutro, ale nic nie obiecuję jak dam radę to będzie.Ten rozdział jest jakoś tak nie w moim stylu, nie do końca mi się podoba. Ale ocenę pozostawiam wam. Bardzo się cieszę i dziękuję za każdy komentarz, to strasznie motywuje. Nie wstydźcie się komentować, odpisuje każdemu, a każdy nawet najkrótszy komentarz jest dla mnie znakiem, że wam się podoba i warto pisać dalej. O i powiedzcie mi, ostatnio pytałam się o długość rozdziałów, a teraz o zdjęcia. Czy lubicie jak jest dużo zdjęć czy lepiej jak jest tak trzy, cztery ? 

I jeszcze najważniejsze piszecie w komentarzach jak myślicie kim będzie nowy uczeń i co się wydarzy na tej wymianie, z chęcią poczytam.

Pozdrawiam <33

~~Julka xx